నల్ల బియ్యం పాకం..!!

ఈ పెపంచికం లో అదృష్టమున్న అందరికీ తినడానికి తిండి దొరుకుతుంది.
దంతసిరి ఉన్న ప్రతి ఒక్కరికీ రుచికరమైన ఫుడ్డు దొరుకుతుంది.
చేతులు దురదెక్కిన ప్రతి తింగరి జీవికీ వండిపెట్టే అవకాశం వరిస్తుంది.
గతి లేని ప్రతి దరిద్రుడికీ అది తినాల్సిన దౌర్భాగ్యం దాపురిస్తుంది.

ఇలాంటి సిల్లీ స్టేట్మెంట్లని దిగంబర సత్యాలు గా ప్రవచించడానికి నేను ధైర్యం చెయ్యడానికి గల కారణాలూ, అనుభవాలూ, అనర్ధాలూ, అవస్థలూ,అగచాట్లూ, అఘాయిత్యాలూ, ఆక్రందనలూ (ఫ్లో బాగుంది కదా అని వాడా) మీకు చెప్పి నాలాంటి వాళ్ళతో కలిసిపోడానికీ, నాలాంటి వాళ్ళని నాతో కలుపుకుపోడానికే ఈ ఊకదంపుడు ఉపోధ్ఘాతం.

పీజీల్లో పెట్టే ఉడికీ ఉడకని, రుచీ పచీ లేని గడ్డి తినలేనని నా నాలుక నిరాహార దీక్ష మొదలెట్టిన దినములు అవి.
ఆంధ్రా మెస్సుల్లోనూ, కర్ణాటకా రెస్టారెంట్లలోనూ తిన్న తిండి కడుపు లో కల్లోలం సృష్టిస్తుండటంతో ఆ బాధ, నాలోనూ ఒక గద లేని భీముడు మడిగట్టుకొని కూర్చున్నాడనీ, వాడికి చాన్సిస్తే తొడగొట్టి తాళింపు పెట్టగలడనీ  గుర్తు చేసింది. రూం తీసుకొని మన వంట మనమే చేసుకుతిందాం అన్న ఐడియాని ప్రతిపాదించాను నా ఫ్రెండ్స్ దగ్గర.

"అమ్మో... వంటా...?? పాతికేళ్ళు గా తినటం, తిన్నది అరాయించుకోవటం నేర్చుకున్నాం గానీ వండటం మన వల్ల అవుతాదంటావా? ?"......... అనుమానం వ్యక్తం చేశాడు మనోజ్ గాడు.

"మగాడు వంట చెయ్యడం అనేది అందరూ చూస్తుండగా నూడుల్స్ తినడం లాంటిదిరా.. తినేవాడికి బానే ఉంటాదేమో గానీ చూసేవాడికి చండాలంగా ఉంటాది. అది ఆడాళ్ళు ఇంట్లో  చేసి అంట్లు కడగాలి. మగాళ్ళు హోటల్లో చేసి నోట్లు లెక్కెట్టాలి".......... తేల్చి చెప్పేశాడు సుధాకర్ గాడు.

అప్పటికి ఆరేళ్ళబట్టీ పెనం-దోసా-అట్లకాడల్లా క్లోజ్ ఫ్రెండ్షిప్ మాది. మా వాళ్ళ ఉద్దేశ్యాలని కొట్టి పారెయ్యలేను. నా చుట్టూ సందేహాలు జోరీగల్లా మూగాయి.
అంటే పురుషులు తినడానికే గానీ వండటానికి పనికి రారా?? అది ఆడోళ్ల సొత్తా?
ఏం??? వంట చేతగాని వయ్యారులు లేరా? పాకశాస్త్రం లో పండిపోయిన పురుషాధములు...ఆఆఆఅ సారీ.... పురుషాగ్రేసురులు లేరా?? తెలియాలంటే నా గతం మీకు చెప్పాల్సిందే.
ఈ పిక్చర్ లో సెంటర్ పాయింట్ ని చూస్తూ... మీరు ఫ్లాష్ బ్యాక్ లోకి వచ్చేయండి...

************************************************************************************
నాకు పెసరట్టంటే ఎంతిష్టమో మీ అందరికీ తెలుసన్న సంగతి నాకు తెలుసు. అట్టు కంటే ముందు నా మనసు దోచుకున్న పదార్ధం ఉప్మా అనీ, అసలు పెసరట్టు ని అంతిష్టపడటానికి సగం కారణం ఈ ఉప్మానే అనీ, ఆ సంగతి పదినిమిషాల క్రితమే తెలిసిందనీ మొహమాటం లేకుండా సిగ్గుపడుతూ మీకు చెప్పడానికి గర్వపడుతున్నాను.
నన్ను స్కూళ్ళో పడేసి మా అమ్మ చేతులు దులుపేసుకొని మనఃశ్శాంతిని పొందడానికి ముందు, మా తాతయ్య తో పాటూ సైకిల్ మీద రోజూ స్కూల్ కి వెళ్ళేవోడిని గంట లేట్ గా. "అంత లేటెందుకు అయ్యేదీ?" అని అడుగుతారేమో. అమ్మమ్మ వంట పూర్తయ్యేదాకా మా కిరాణా షాప్ తాతయ్యే చూసుకునేవాడు. ఆ తర్వాత తొమ్మిదింటికి మా తాత స్నానం చేసి, నుదుట మీద శోభన్ బాబు రింగు తీసీ, మొహానికి పాండ్స్ పౌడరూ, కాష్మీర్ స్నో కలిపి కొట్టి, తెల్ల చొక్కాకి పిఠాపురం నూర్జహాన్ సెంట్ పక్కనున్నోడు మొహంతిరిగి పడిపోయే రేంజ్ లో అంటించి, నల్లకళ్ళద్దాలు పెట్టి పూలరంగడి లా తయారయ్యేసరికి ఆ మాత్రం లేటయ్యేది. స్కూల్ కెళ్ళే సరికి ఇంటర్వెల్ లో పెట్టే "గోధుమ నూక ఉప్మా" కోసం పిల్లకాయలంతా బొడ్డాకులు కోన్ షేప్ లో కుట్టుకొని రెడీ గా ఉండేవారు.ఆ వంట చేసే ముసలావిడ నాకోసం ప్రత్యేకంగా ఒక డబ్బాతో ఉప్మా తెచ్చి పెడితే ఒక చెక్క పెట్టె మీద కూర్చొని సగం తింటూ, సగం చుట్టూ జల్లేస్తూ తన్మయత్వం తో అలౌకికానందాన్ని పొందుతూ ఉండేవాడిని. అదిగో అలా ఉప్మాకి దాసుడనయ్యేను. ఆ తర్వాత రోజూ ఉప్మా చేసిపెట్టమని మా మాతని యాతన పెట్టడం మొదలెట్టేను.

ఓ రోజు అమ్మకి జొరమొచ్చింది. ఆరోజు దాకా ఉల్లిపాయలు,మిరగాయలూ సన్నగా, ఓపిగ్గా తరగడానికి  మాత్రమే పరిమితమైన మా నాన్నకి వంట చేసే చాన్సొచ్చింది. ఇప్పుడంటే 2 నిమిషాల్లో మ్యాగీ రెడీ అంటున్నారు గానీ, అంతకు ముందు తొందరగా సింపుల్ గా అయిపోయే టిఫినీ ఉప్మానే నాకు తెలిసి. సో... ఇదే ఆలోచనతో నాన్న లుంగీ సగానికి మడతెట్టి సమాయత్తమయ్యాడు. "అబ్బాయిలూ... ఈ రోజు నల భీమ పాకం రుచి చూద్దురూ గానీ" అనేసి వంట గదిలోకి దూరిపోయాడు. "నల్ల బియ్యం పాకం అంటే ఏటమ్మా? అది కూడా తియ్యగానే ఉంటాదా?" అని కొండంత ఆశతో అడిగాను అమ్మని. "ఓరి నా నత్తి పకోడీ పుత్రా... అది నల భీమ పాకం రా...నేను వండాననుకో...దాన్ని వంట అంటారు, మీరు తింటారు. అదే మీ నాన్న చేశాడనుకో దాన్ని నల భీమ పాకం అంటారు. అది తినగలిగేలా ఉంటే తింటారు" అని నాకర్ధమ్ కాని రిప్లై నాన్నకి వినపడేలా చెప్పింది అమ్మ.

గంట తర్వాత ఉప్మా తీసుకొచ్చి నాకూ తమ్ముడికీ పెట్టి సైలెంట్ గా జారుకున్నాడు నాన్న. రెండు స్పూన్లు అతికష్టం మీద తిని ఇంక తినలేనని అమ్మకి కంప్లెయింట్ చేయడం తో కొంచెం నోట్లో వేసుకొని రుచి చూసి, కళ్ళు, ముక్కు పెద్దవి చేసి నొసలు చిట్లించింది.
"ఉప్మా కరాచీ నూకతో చేస్తారు... ఉప్పు తో కాదు. ఎన్ని చెంచాలేశారు ఇందులో?? "
నోరు తెరిచి మాట్లాడకుండా....సీరియస్ గా చెయ్యెత్తి నాలుగేళ్ళు చూపించారు నాన్నారు.
 "నా....లుగు చెంచాలా? నూక కలిపే ముందే చూసుకోవద్దా?"
"ఎసరు రుచి చూశాను...అప్పుడు సరిపోయింది... నూక కలిపాక సరిపోదేమోనని డౌటొచ్చి.. ఇంకో రెండు చెంచాలేశాను"........ అమాయకత్వం తో కూడిన పితృదేవుల రిప్లై.
అంత నీరసం లోనూ "ఏడిసినట్టుంది..." అని అరిచేసీ, ఉప్మా లో పెరుగు కలుపుకొని తినెయ్యమని అమ్మ అద్బుతమైన ఐడియా ఇవ్వటం తో నా జీర్ణాశయం శాంతించిందీ...  మా ఇంట ప్రశాంతత తాండవించింది.

**************************************************************************************
"చేపల పులుసెట్టాలన్నా, గుత్తొంకాయ కూరొండాలన్నా నీ తర్వాతే అక్కా..."  అని లొట్టలేస్తూ నాన్న పొగిడేస్తుంటే, కట్టించుకున్న ముందుపళ్ళు కాంతులు వెదజల్లేట్టూ నవ్వేసి మరి కొంచెం వడ్డించే మా అమ్మమ్మని చూసీ "వంట అనేది అమ్మో, అమ్మమ్మో చెయ్యాలీ... నేనూ, నాన్నా, తాతయ్యా తినాలీ" అని నా పసి హృదయం మీద నట్రాజ్ పెన్సిల్ తో రాసుకున్న రాతల్ని, నాన్ డస్ట్ ఎరేజర్ లాంటి వేయించిన చికెన్ ముక్కల్తో చెరిపేశాడు మా తాతయ్య.

సెలవులకి అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికెళ్ళినప్పుడూ.. అప్పుడప్పుడూ మా తాత, అమ్మమ్మ కబంధ హస్తాలనుండి వంటగది ని స్వాధీనపరుచుకొని కోడికూర వండేవాడు. అది ఎంత అద్బుతం గా ఉండేదీ అంటే... నేనూ, మా చిన్నమాయా కూర దాక పక్కనెట్టుకొని నాకేసేవాళ్ళం. "నాన్న చికెన్ వండితే... పీస్ నోట్లో పెట్టగానే కరిగిపోతుంది..ఎలా చేస్తాడో ఎవరికీ తెలీదు" అని మా చిన్నపిన్ని పొగుడుతుంటే... మా అమ్మమ్మ మాత్రం "మరికొంత నూనేసి, అంత జీడిపప్పేసి వేపితే రుసిగా ఉండదా మరీ..? రెండు గిన్నెల తో పోయేదానికి పది గిన్నెలకి అంటిస్తాడు. వంటగదంతా వరద చేసి పారేస్తాడు.. అంట్లు తోమలేక నడుం పడిపోతుంది. " అని తనదైన శైలి లో విరుచుకుపడేది. "కూర బాగుందా తాతా....? మీ మామ్మ అలాగే అంటాది. నేను బాగా వండానని కుళ్ళు దానికి. అన్నీ అమ్మ బుద్ధులే. కంచం లో భోజనం పెట్టినపుడు, పక్కన గ్లాసు తో మంచినీళ్ళెట్టాలని కూడా తెలీదు ఈ రోజు దాకా.. చారు గిన్నెలో కన్నాల గరిట పెట్టే ఇది కూడా చెప్పెయ్యడమే నాకు " అని దెప్పిపొడుపులు మొదలెట్టేవాడు మా తాత.
నలుడూ, భీముడూ గరిటని గద తిప్పినట్టు తిప్పిన వంటోళ్ళని మా తాత వండిన కూరలు రుచి చూశాకే నమ్మేను నేను.

*************************************************************************************
అందుకే... నా మిత్రబృందం వద్దన్నా గానీ, తాత ఇచ్చిన ఈ ధైర్యమే నేను స్టౌ, సిలిండర్ కొనేలా పురిగొల్పాయి. అమ్మ ఇచ్చిన సలహాలు నా చేత పెనం, ప్రెషర్ కుక్కర్ కొనేలా ప్రోత్సహించాయి. అల్లం వెల్లుల్లి పేస్టులూ, ఎమ్టీఆర్ మసాలా పౌడర్లూ,  కంచాలూ-చెంచాలూ, గిన్నెలూ-గరిటలూ, కత్తిపీట-పట్టకారు, పామాయిలూ - ప్రియా పచ్చళ్ళూ,ధనియాలూ-మిరియలూ నంజుకోడానికి వడియాలూ, పప్పూ- బియ్యం, ఉప్పు - కారం  కొని నా కిచెన్ లో అలంకరించాను. ముచ్చట గా ఉన్న కిచెన్ ని చూసి, పక్కోడు బిల్ కడతానన్నప్పుడు ఫైవ్ స్టార్ హోటల్ కి తీసుకెళ్ళి ఫుల్ మీల్స్ తిన్నంత ఆనందమేసింది. "పోపులంటే ఏంటీ?"అనే బేసిక్ క్వైరీ నుండి మొదలుకొని "బిర్యానీ చెయ్యడం ఎలా?" వరకూ అమ్మ ఫోన్ లో ఇచ్చే స్టెప్ బై స్టెప్ ఇన్స్ట్రక్షన్స్ ఫాలో అయ్యి నేను చెయ్యితిరిగిన వంటగాడిగా... కాదు కాదు "కండలు తిరిగిన వంటగాడిగా" రూపాంతరం చెందాను.

అడుగుమాడిన అత్తెసరన్నం, ముక్కలుడకని దుంపల పులుసుల కాంబినేషన్ లో కాలం ఆవిరవుతుండగా....ఏతెంచిన ఒకానొక వారాంతపు దినమది. రాత్రంతా జర్నీ చేసి పొద్దున్నే బస్సు దిగిన నిద్రమొహం లా దరిద్రంగా ఉంది ప్రకృతి.వంట మొదలెడదాం అనుకునేసరికీ కాయగూరల బుట్ట ఖాళీ గా కనిపించింది. బయటకెళ్ళి తెద్దామంటే నాకు చారెడు చాదస్తం, బారెడు బద్దకం కాబట్టీ.. ఆల్టర్నేటివ్ ఏంటా ఆలోచించాను.  మంచింగ్ లేకుండా మందెయ్య లేమూ... కూరగాయలు లేకుండా కూరొండలేము కనుక... ఈ రోజు కి నూడుల్స్ చేసుకుందాం అని డిసైడ్ చేశాను. "ఒట్టి నూడుల్స్ ఏం తింటాం రా.. ఎగ్ నూడుల్స్ చెయ్యి " అని సలహా ఇచ్చాడు సుధాకర్ గాడు. "అదెలాగో నాకు తెలీదు...నువ్వే హ్యాండిల్ చెయ్యి" అన్నాన్నేను. "వెజ్ బిర్యానీలో చికెన్ పీసులేస్తే చికెన్ బిర్యానీ అయినట్టే... మ్యాగీ నూడుల్స్ లో గుడ్డు గిలక్కొట్టేస్తే ఎగ్ నూడుల్స్ అవుతాది... సో.. సింపుల్" అని పండుఒలిచి నోట్లో పెట్టినట్టు వివరించడం తో నేను ప్రిపరేషన్ మొదలెట్టాను. నీళ్ళు  గిన్నెలో పోసాను. నూడుల్స్ అందులో వేశాను. గిన్ని పొయ్యి మీద పెట్టాను. కింద మంటెట్టాను. కాసేపయ్యాక నూడుల్సూ, మసాలా వేసి... "ఇప్పుడేం చెయ్యాల్రా?" అనడిగాను. వాడు సెల్ఫోన్ చెవిలో పెట్టుకొని మాట్లాడుకుంటూ వచ్చి... "ఎగ్స్ అందులో వేసి కలిపెయ్యి.. పెంకులు పారెయ్యి" అన్నాడు.
"ఓస్..ఇంతేనా... " అనుకొని వాడు చెప్పినట్టే వేసి తిప్పడం మొదలెట్టాను...తిప్పాను..తిప్పాను.. తిప్పాను..... ఫైనల్ గా అది ఇలా అయ్యి కూర్చుంది.

 దరిద్రుడు నిద్దరపోతే అలార్మ్ మోగినట్టు కలొచ్చినట్టూ... మన ప్రయోగం ఇలా బెడిసికొట్టిందేంటీ? అనిపించింది.
కష్టపడి చేసుకున్నది... పారేసుకుంటామా? ఆకలి మీద ఉన్నామేమో..."బానే ఉన్నాది" అనిపించి తినేశాం. ;)
********************************************************************************
ఈ బెమ్మీల వంటకాలన్నీ ఇట్టాగే తగలడాతాయి అని మీరు అనుకుంటే చింతపండు లేకుండా చారెట్టినంత దారుణం. పసుపు లేకుండా పులిహోర చేసినంత పాపం. ఆడలేడీసేమీ తక్కువ తినలేదు.
లాస్ట్ ఇయర్ మా రవీంద్ర గాడి పెళ్ళి పుణ్యమా...అని నాలుగేళ్ల తర్వాత మా ఇంజినీరింగ్ క్లాస్మేంట్సందరం అనుకోకుండా కలిశాం. ఇల్లు విశాలం గానూ, వంటకాలు రుచికరం గానూ, పరిమాణం భారీగానూ ఉంటాయని చెప్పి మా ఊళ్ళో నా ఏకైక ఫ్రెండ్ మేరీ వాళ్ళింట్లో గెట్ టుగెదర్ పెట్టుకున్నాం. అందరం అందర్నీ పలకరించుకుంటూ, పళ్ళు ఇకిలించుకుంటూ ఆనందిస్తున్న గొప్ప సమయం.

నేనుః ఏంటి మేరీ...ఏం సంగతులు? ఆఫీస్ లో వర్క్ బాగా తొక్కేస్తున్నారా?
మేరీః నేను స్కూల్లో ఇచ్చిన హోమ్ వర్కే మా డాడీ తో చేయించేదాన్ని..ఆఫీస్ లో వర్కెందుకు చేస్తాను చెప్పు? సంగతులు చెప్తాను గానీ... ఎవ్వరికీ చెప్పకూడదు మరి..! ప్రామిస్?
నేనుః "సంగతులు చెప్పమంటే... సీక్రెట్స్ చెప్తున్నావా....సరే ప్రామిస్"
మేరీః "ఆ మధ్య... మార్నింగ్ వాకింగ్ మొదలెట్టాను రాజ్కూ...మా ఇంటి నుండి రామా ధియేటర్ దాకా"
నేనుః "అవునా... హఠాత్తుగా అంత పనెందుకు చేశావు?...ఐనా మంచిదే కదా...కానీ ఇందులో సీక్రెట్ ఏముందీ?"
మేరీః "అంటే...అంత దూరం నడిచేసరికి ముందు ఆయాసమొచ్చింది, తర్వాత నీరసమొచ్చింది, ఈ వాకింగులు మనకి పడవని తెలిసొచ్చింది. అందుకే...రిక్షా కట్టించుకొని ఇంటికి తిరిగొచ్చేశాను"
నేనుః  "(@*$#%&((@#$...."
మేరీః "అది సరే గానీ.... మా పేరెంట్స్ బయటకెళ్ళారు...కాబట్టీ నేనే మీ అందరికీ కాఫీ పెట్టి, నూడుల్స్ చేసి పెడతానేం"
ప్రసాద్ గాడుః ఇప్పుడవన్నీ ఎందుకులే....నీకు శ్రమా.. మాకు రిస్కూ...!
మేరీః తినకుండా వెళతామంటే నేను అరిచి ఊరుకునే టైప్ కాదు. కరిచి ఉసురు తీసే టైప్.
మస్తాన్ గాడు : అదింకా రిస్క్ కదా....నాకసలే ఇంజక్షన్లంటే బయ్యం. ఇంతకీ ఎగ్ నూడుల్సా...చికెన్ నూడుల్సా?"
(నాకు ఎక్కడో కలుక్కుమందీ...ఎగ్ నూడుల్స్ పేరు వినగానే)
మేరీః  "మీ మట్టి మొహాలకి మ్యాగీ నూడుల్సే ఎక్కువరా.."
మనోజ్ గాడుః ఇదిగో...ఇంటికి పిలిచి మమ్మల్ని  ఇలా అవమానించడం ఏం బాలేదు.
మేరీః మరిగిస్తే పాలు పొంగినట్టూ, పారబోస్తే నీళ్ళు పారినట్టూ మీలాంటి డిప్పకాయ ఫేసులు చూస్తే నాకు అలా మాటలు ప్రవాహం లా తన్నుకొచ్చేస్తాయ్.
సత్తిమాయః ఏటి.. మేరీ ఇల్లంతా వెతుకుతున్నావ్... ఏదన్నా కనిపించట్లేదా??
మేరీః మా వంట గది ఎక్కడుందా అని వెతుకుతున్నా...! కనిపించింది ఇప్పుడే...! కాఫీ తెస్తున్నానుండు...!
మనోజ్ గాడు: సత్తి మాయా.. నాకేదో తేడా కొడుతుంది రా...!
కృష్ణబాబుః అమ్మా...శాంభవీ... కప్పు చిన్నదిగా ఉందీ... కాఫీ సగానికే ఉందీ... చిక్కదనం మిస్సయ్యిందీ..!
 మేరీః పాలు పావులీటరే ఉన్నాయి. మీరు పదిమందున్నారు. అందుకే వాటర్ వాల్యూం పెంచీ, కప్పు సైజ్ తగ్గించాను. చండాలంగా నట్టింట్లో ఏడవకు... శని. మీ అందరికీ వేడి వేడి నూడుల్స్  రెడీఈఈఈఈఈఈఈఈఈఈఈ...!

ఆ పదార్ధం వండేటప్పుడు ఇలా కనిపించింది...

 వండాక ఇలా అయ్యిందీ....

తినడానికి ఎలా ఉన్నాదో... నాకు తెలీదు.
తిన్నాక ఏమయ్యిందో మా మస్తాన్ గాడు సిగ్గుతో చెప్పలేదు. అదో రకమైన సౌండ్ ఇచ్చాడు.

మేరీః ఎలా ఉంది మస్తానూ? బానే ఉంటాదిలే నేను చేస్తే... కొంచెం నీళ్ళు తక్కువయ్యాయి...అంతే..!
మస్తాన్: "ఆనందం తో ఊళ వేసే నక్క అరుపుకీ, బాధ తో మూలిగే కుక్క ఏడుపుకీ తేడా తెలియట్లేదామ్మా....? ఎవడొస్తాడో గానీ... వాడి బతుకు బుగ్గిపాలే..."
మేరీః  ఏదో నీ అభిమానం మస్తానూ... ఇంకొంచెం వెయ్యనా?
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

సెమీ ఫైనల్ గా నేను చెప్పేదేమంటే...
తిండి ఒక అవసరం.వండే అవకాశం వరం. వంటకం బాగా రావటం మన అదృష్టం.చక్కగా వండిపెట్టేవాళ్ళు మనకి ఉండటం పూర్వజన్మ సుకృతం.
________________________________________________________________________________

సాటి బ్రహ్మీలకి, బాల వంటగాళ్ళకీ/గత్తెలకీ ఇవియే నా సూచనలుః

1. వంటల్లో చాలా రకాలున్నాయని అపోహలతో భ్రమపడీ భయపడుతుంటారు మన యువత.  ఉన్నవి మూడే. 1. ఇగురు 2. పులుసు 3. వేపుడు.
పోపులు నూనెలో మాడబెట్టి, అందులో ఉల్లిపాయలు వేయించి, కూరగాయ ముక్కలు పడేసి ఉప్పు, కారం జల్లేసి, కొంచెం నీరుపోసి కలిపేసి మూత పెడితే అది "ఇగురు". నీళ్ళెయ్యకుండా, మూత పెట్టకుండా మరికొంచేమ్ నూనేసి వేయిస్తే అది "వేపుడు". చింతపండు పులుసేస్తే  అది.."పులుసు". 

2. నాన్వెజ్జీ ల కోసం ప్రాణాలు అర్పించే బ్రాయ్లర్ కోళ్ళు లోకం లో కోకొల్లలుగా ఉండటం మన అదృష్టం. "బాగుంటాదో లేదో, ఉడుకుతాదో లేదో" అన్న టెన్షన్ అక్కర్లేదు. ఉప్పు-కారం వేసి ఉడకేస్తే అదే బాగుంటుంది.

3. ఉప్మా చేసేటప్పుడు ఉప్పెయ్యటం మరిచిపోవటం అనేది నమ్మిన మనిషి దగ్గర నమ్మకం పోగొట్టుకోవటం లాంటిది. అది ఒకసారి జరిగిపోతే మన చేతుల్లో ఏం ఉండదు. కాబట్టీ తస్మాత్ జాగ్రత్త.

4. దోసలు వెయ్యటం ప్రాక్టీస్ చేసినోడికి  స్టీరింగ్ తిప్పడం బాగా వస్తుంది. పవర్ స్టీరింగ్ కాకపోయినా ఒంటి చేత్తో డ్రైవింగ్ చేసీగల్రు.

5. మంది ఎక్కువైతే మజ్జిగ పలచనవుతాదంటారు. కానీ నీళ్ళెక్కువైనప్పుడు అరిటికాయ కూరా,చింతపండు ఎక్కువయినప్పుడు చారు, ఉల్లిపాయలెక్కువైనప్పుడు ఎగ్ బుర్జీ ల పరిమాణం పెరుగును. (FYI... గత్యంతరం లేని అత్యవసర పరిస్థితుల్లో వాడుకోండీ).

6. మొదట్లో ఉప్పు, కారం, పులుపు మొదలైనవి ఎక్కువ తక్కువలవుతాయి. అది సహజం. అందుకే ముందు జాగ్రత్త గా ఎంతోకొంత వెయ్యాలి. సరిపోలేదంటే మరికొంత వేసుకోవచ్చు. మన లక్ కిక్కిచ్చి ఎక్కువైపోతే మరికొన్ని నీళ్ళు పోసి మరిగించడమే.

7. వండేవాడికే అందరికంటే ముందు వంటకం టేస్ట్ తెలుస్తుంది. మన కర్మ కాలి ఎప్పుడైనా పదార్ధం తేడా కొట్టేసినట్టు తెలిస్తే, మినిమం గంట సేపు కూర పొయ్యి మీదుంచి కాలయాపన చేసెయ్యాలి. ఈ లోపు తినేవాళ్లకి  బాగా ఆకలి వేస్తుంది. మంచినీటి రుచి దాహమేసినప్పుడూ, మాడిన కూర రుచి ఆకలేసినప్పుడూ తెలుస్తుంది కాబట్టీ మనం సేఫ్ జోన్ లోకి పోతాం.

8. తినేవాడికి వండేవాడెప్పుడూ లోకువే. వాళ్ళిచ్చే నెగటివ్ కమెంట్స్ కట్ చేసేటప్పుడు ఉల్లిపాయల్లా కన్నీళ్ళు పెట్టిస్తూ మనల్ని మానసికం గా కృగదీస్తాయి. మన ఆత్మవిశ్వాసం మీద దెబ్బకొడతాయి. మన పాక ప్రయోగం బెడిసికొట్టినప్పుడు అలాంటివి జరగకుండా రివర్స్ ఎమోషనల్ డ్రామాతో సన్నివేశాన్ని రక్తి కట్టించాలి. పాజిటివ్ కమెంట్స్ మాత్రమే ఏక్సెప్ట్ చేస్తామన్న విషయాన్ని మనం క్లియర్ గా తెలియజేయాలి.

9. మసాలాలు నూరెయ్యాలీ, అల్లం-వెల్లుల్లి దంచెయ్యాలీ, ఎండు మిరపకాయలు చిదిమెయ్యాలీ, చింతపండు పులుసు పిసికెయ్యాలీ... లాంటి రూల్స్ పక్కన పెట్టండి. పాలు కొని మరిగించాలి..  తోడుచుక్క కోసం పక్కింటికెళ్ళాలీ లాంటి పాతకాలపు పనులకి దూరంగా ఉండండి. మనకి రెడీ మేడ్ మసాలా పేస్టులున్నాయ్, పెరుగు ప్యాకెట్లు అందుబాటులో ఉన్నాయ్. అంత గొప్పటేస్ట్ రాకపోయినా టైం వేస్టవ్వకుండా ఉంటుంది.

10. వంట చేసేటప్పుడు ఇంట్రెస్టింగ్ గా ఉంటుంది. అన్నీ కుదిరితే తిండానికి ఇష్టం గా ఉంటుంది. కానీ అంట్లు తోమాలంటే  కష్టం గా ఉంటుంది. అవి అలాగే వదిలేస్తే  మాత్రం వాసన భరించలేనిదిగానూ, పరిస్థితి పాథటిక్ గానూ ఉంటుంది. కాబట్టీ చెయ్యి కడిగినప్పుడే అంట్లు కూడా కడిగెయ్యండి. (ఇది కొంచెం కష్టమే గానీ తప్పదు)

11. నేటీ హీరోయిన్లే రేపటి ఐటెం బాంబులు. నేడు మిగిలిపోయిన అన్నమే రేపటి కమ్మని పులిహోర. అన్నం ఇళయరాజా స్వరూపం. వేస్ట్ చెయ్యకండి.

12. మనమెన్ని వంటలు చేసినా, బయట ఎన్ని రుచులు చూసినా, అమ్మ చేసే వంటే గొప్పది. ఎందుకంటే అమ్మ మన కడుపు నిండాలన్న ప్రేమ తో వండి పెడుతుంది. హోటల్ వాడు వాడి జేబు నిండాలన్న ఆశతో వండిపెడతాడు. ఇక్కడ బిజినెస్ మాత్రమే ఉంటుంది, ఆ ప్రేమ మిస్సవుతుంది.

నోరూరించక పోయినా గానీ కడుపు మాడకుండా చేసే వంటకి నా ఈ 12 సూత్రాలూ మీకు ఉపయోగపడతాయని అనుకుంటున్నాను. మీరు ఫాలో అవ్వగలరని ఆశిస్తున్నాను. మీలో నిజంగా వంటొచ్చినోళ్ళు ఉంటే ఈ పాపిని క్షమించాలని వేడుకుంటున్నాను. మా మేరీ ఈ పోస్ట్ చదివి నన్ను కొట్టడానికి రాకూడదని కోరుకుంటున్నాను.
-------------------------------------------------xxx------------------------------------------------

మిత్రులందరికీ నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు. 
మన  పరిచయాలూ, కబుర్లూ, స్నేహాలూ ఇలాగే కొనసాగాలనీ, మీ అందరికీ కొత్త సంవత్సరం గొప్ప గొప్ప అనుభూతులని ఇవ్వాలని ఆ దేవుణ్ణి ప్రార్ధిస్తూ.....


జై హింద్..!!!