సమయం : సాయంత్రం 5 అనుకుంటా..
సంధర్భం : బయటికెళ్ల డానికి తలుపుతియ్యగా.. ఒక శాల్తీ నిలబడి సెల్యూట్ పెట్టి, చేతులు నులుపుకుంటూ, కాలిబొటన వేలితో ముగ్గేస్తూ, సిగ్గుపడుతూ నిల్చుంది.
నేనుః ఎవరు నాన్నా నువ్వూ?
శాల్తీః గూర్ఖా సార్.
నేనుః అవునా? ఏ వీధి కీ? ఆరు నెలల నుండీ ఇక్కడే ఉంటూన్నా.. ఎప్పుడూ కన్పించలేదు.??
గూర్ఖాః ఈ ఏరియా నే.. హిహిహిహ్.. ఇక్కడే.. హిహిహిహిహ్ సార్... గూర్ఖా సార్.. హిహిహిహిహి.
నేనుః "అవునా?? మరి మొన్న రాత్రి నేను ఆఫీస్ నుండీ వస్తుంటే కుక్క్కలు వెంటబడ్డాయి..ఒకటీ రెండూ కాదురా... పిక్కలు పట్టి పీకేసి ఉంటే ఒక్కోదానికీ తులం ముక్క కూడా దక్కేది కాదు... అన్ని ఉన్నాయ్.. ఏం పీకుతున్నావాటైం లో?? నీకు కూడా కుక్కలంటే భయ్యమా??" అని అడగాలని మనసంతా పీకినా... "ఒరేయ్..వెంకీ...... ఎవరో వచ్చారు చూడు నీకోసం" అని కేకేసి సెల్ఫొన్ చెవి దగ్గర పెట్టుకొని బయటకి పోయాను.
అలా మొబైల్ పట్టుకొని మేడెక్కాక... "నాకు కుక్కలంటే భయం" అన్నసంగతి గుర్తొచ్చీ.. "ఎప్పటి నుండి చెప్మా.....?" అని మోకాలు మసాజ్ చేసుకుంటూ మెదడు మధించాను..
["అమ్మో... కొంపదీసి కుక్కల పురాణం మొదలు పెడుతావా?" అని అనుకుంటున్నారు కదూ?
అవును.. సరిగ్గా గెస్ చేసారు.. అయినా గతంలో గొప్ప గొప్ప బ్లాగర్లందరూ కుక్కల మీద పోస్ట్లు రాసి అరిపించారనీ (కుక్కల చేత కాదు.. చదివి కామెంట్లు పెట్టిన వాళ్ళచేత) బ్లాగ్ చరిత్ర గెంతి మరీ చెబుతుంది.]
నా శునక చరిత మొదలెడతా కాస్కోండీ.. ఉస్కో..ఉస్కో అంటూ ఎంకరేంజ్ చెయ్యండి.
అక్కడ..ఇక్కడ ఎక్కడికక్కడ కనపడ్డ కాలుకి కోత పెడతా...
(కోరస్ః ఒకటే కాటుకి గాటు పెడతా.. ఉరుకు ఉరుకు ఉరకరో....)
కాటుకు అబ్బని గుర్తుకు తెస్తా... నెత్తుటి ధారనే పారిస్తా.
(కోరస్ః పంటికి కండనే ఎరగ వేస్తా..ఉరుకు ఉరుకు ఉరకరో...)
కచ్చ కట్టినంటే నేనె మొరగకుండ ఉండనంతే
మొరగకుండ ఉంటినంటే.. కరవకుండ ఉండనంతే..
నిన్ను నిన్ను నిన్నుకరిచి నీ ముక్కల తోటే రాస్తా... శునక చరిత శునక చరిత శునక చరిత శునక చరిత శునక చరిత
a bark of night a sleep of day
a dream of watching a free way
hit me once.. chase you twice
hit me more.. I bite you at sight..
you better keep running if you want to survive
because every "day" I dream I am wanting you bite...
దొరికితే చస్తావూ.. దొరికితే చస్తావూ.. ఉరుకు..ఉరుకు..ఉరుకు..ఉరుకు..
దొరికితే చస్తావూ.. దొరికితే చస్తావూ.. ఉరుకు..ఉరుకు..ఉరుకు..ఉరుకు..
పాటయ్యి పోగానే ....
1991 ... మే నెలలో నా కర్మ కాలిన ఒకానొక దినాన.
నాకు ఊహ తెలిసాకా వచ్చిన ఒక వేసవి లో స్కూల్ కి సెలవులిచ్చాకా అమ్మమ్మా వాళ్ళింట్లో ఆనందతాండవం చేస్తున్న బంగారు కాదు కాదు ప్లాటీనం రోజులు.
ఒకరోజేమో.. అమ్మమ్మ ఆర్డర్ మేరకూ సంచి పట్టుకొని వెళ్ళి రొట్టెల బాబూరావు కొట్లో రొట్లు కొనుక్కొని నా ఫేవరెట్ కొబ్బరి రొట్టి ని మాత్రం కాకులు ఎత్తుకు పోకుండా చొక్కా కప్పి, వస్తూ ఉండగా... మా ఇంటి దగ్గరలో ఒక బక్కచిక్కిన నల్ల కుక్క చూసింది.
నేను కూడా దానివైపు చూసాను. అది ఒక కోపంగా ఒక నవ్వు నవ్వీ గుర్ ర్ ర్ ర్ ర్ అంది. నేను నా నడక కి ప్రమోషన్ ఇచ్చి పరుగు గా మార్చాను. అది హఠాత్తుగా యువరాజ్ సింగ్ లాగా డైవ్ చేసి నా వెనకనుండి తొడ ని క్యాచ్ చేసి దోరజాంకాయ లోకి దించినట్టూ దారుగా పళ్ళు దించేసిందీ. అప్పటీవరకూ తోకూపుతాయని మాత్రమే తెలిసిన నాకు, కుక్కలు కరుస్తాయనీ... అవి కరిస్తే మనం అరుస్తామనీ ఆ నాడే తెలిసింది. సరిగ్గా అదే టైమ్ లో వాకిలి ఊడుస్తున్న మా అచ్చీరత్నం పెద్దమ్మ చీపురు కట్ట తిరగేసి వీపుమీద బాదడం తో (నన్ను కాదు మహా జనులారా...కుక్కని) గజేమోక్షం కధ లో విష్ణుమూర్తి దెబ్బకి ఏనుగు కాలొదిలేసిన మొసలి లాగా, నా కాలు వదిలేసి, ముక్క లాగకుండా, మూతి నాక్కుంటూ (అబ్బబ్బా.. నాది కాదండీ.. దానిదే) వెళ్ళిపోయింది.
ఇది నాకు కలిగిన మొదటి దిగ్భ్రాంతి. First psychic vibration.
అప్పటి నుండీ కుక్కల్ని చూడగానే నాలోని భయస్థుడు బిక్కు బిక్కు మంటూ తొంగి చూడటం మొదలెట్టాడు.
1996 .. సమయం ..ప్చ్.... గుర్తులేదు..
ఇది నేను ఆరో తరగతి చదివేటప్పుడూ అనుకుంటా. మా ఫ్రెండ్ వాళ్ళింట్లో ఒక తెల్లని బొచ్చుకుక్క ఉండేది. ఒక రోజు వాడూ, అదీ వాళ్ళ అరుగు మీద పక్కపక్కనే కూర్చొని కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నారు. దాన్ని చూశాక నాకు భలే నచ్చేసింది. ఒకపక్క భయపడుతూనే వెళ్ళి పక్కనే కూర్చొన్నా.. ఏమీ అనలేదు.. హా....య్.. అని దాని నెత్తి మీద చెయ్యేసి నిమరబోయా.. అంతే.. అమీర్ఖాన్ లాగా పొట్టిగా ఉన్నా బొచ్చుకుక్క, పిచ్చెక్కిన అమ్రిష్ పురి లాగా అరుస్తూ నా మీద పడీంది. ఇంతలో మా వాడు ఆపి, "ఎవడైనా నెత్తి మీద చెయ్యేస్తే నచ్చదురా దానికీ.." అని చెప్పి దాన్ని బలవంతంగా లాక్కెళ్ళి పోయాడు. మృత్యువు మొహం మీదకొచ్చి, మూడ్ లేదని సైడయిపోయినట్టయ్యింది నాకు. ఇది రెండవ దిగ్భ్రాంతి. Second psychic vibration.
అది రెండు వేల ఒకటవ సంవత్సరం..ఫిబ్రవరి ఇరవై నాల్గవ తేదీ.. (కీ.శే. శ్రీ నూతన ప్రసాద్ గారి స్టైల్ )
ఈ ఇన్సిడేంట్ ని మాత్రం నేనెప్పుడూ మరిచిపోలేను. కుక్కల్ని కౄర మృగాల జాబితా లోకి చేర్చాలని డిసైడ్ అయిన రోజు. నేను టెంత్ లో ఉన్నప్పుడన్నమాట. మురారీ సినిమా సెకండ్ షో చూసి, ఆ టైం లో బస్సులు ఉండవ్ కాబట్టీ.. మా పిన్నీ వాళ్ళింటీకి లెఫ్ట్ రైట్ కొట్టుకుంటూ పోతున్నా.. సరిగ్గా ఆ కాలనీ కి ఎంటర్ అయ్యేసరికీ.. ఆ వీధి మధ్యలో సుమారు ఇరవై గ్రామసింహాలతో కూడిన శునక సామ్రాజ్యాన్ని చూసి అవాక్కయ్యాను. నాకు తెలుసు.. అక్కడే నిలబడీతే అరవటం మొదలెడతాయని.. పరిగెడితే వెంట పడతాయనీ, ఇంటికి వెళ్ళ లేననీ. సో పరిగెట్ట కూడదు, ధైర్యంగా చంద్రబాబులా ముందుకి పోవాలని దారుణంగా డిసైడ్ అయ్యి నడవటం మొదలెట్టాను.. నెమ్మదిగా కొన్ని గు గుర్ ర్ ర్ ర్ ర్ మంటూ కవ్వించడం మొదలెట్టాయి. అయినా నేను అదే అ"ధైర్యం" తో నడుస్తున్నాను.. పద్మవ్యూహం లాంటి ఆ గ్రామసింహాల గుంపు లోకి వెళ్ళాను. దాదాపుగా బయటకి వచ్చే టైం లో ఒక కుక్క నా వెనకాలే అనుమానంగా అరుస్తూ రావటం మొదలెట్టీంది. పరిగెట్ట కూడదని నా తలకాయకి తెలుసు కానీ,కాళ్ల కి తెలీదు గా .. అవి పరిగెట్టాయ్.. అంతే.. మొత్తం మందంతా AXE body spray యాడ్ లో అమ్మాయిలు హీరోని తరిమినట్టూ.. తరిమాయ్.. నేను నా లోని మిల్ఖాసింగ్ ని మేల్కొలిపీ, పోకిరి లో మహేష్ బాబులాగా పరిగెడుతూ ఎదురుగా కనిపించిన ఇంట్లో కి పర్మిషన్ అడక్కుండా దూరేసి చివరి సెకన్ లో తప్పించుకున్నాను. This is third psychic vibration. మూడవ దిగ్భ్రాంతి. అప్పటి నుండీ కుక్కలంటే కోపం, అసహ్యం, పగ, భయం,వణుకు ఇంకా చాలా... చాలా.. హ్మ్..
కాబట్టీ ప్రజలారా.. ఈ శునకరాజాల విష్యం లో ఈ కింది సూచనలు మనసులో పెట్టుకోండి.
శునకాలూ - సత్యాలు - సూచనలుః
1. నక్క తోక తొక్కితే లక్కొస్తుందో లేదో తెలీదు గానీ, కుక్క తోక తొక్కితే ముందు గాట్లు తరవాత కుట్లూ పడటం ఖాయం.
2. కుక్కల పక్కగా వెళుతున్నప్పుడూ... నడకని తలపించే పరుగుతో (ఇది చాలా కష్టం... ప్రాక్టీస్ చెయ్యాలి..) ఎదురుగా ఉన్న బిల్డీంగ్ పై పెట్టీన నిత్యామీనన్ కటౌట్ ని చూస్తూ (లేకపోయినా ఊహించుకోని) మారు మాట్లాడకుండా వెళ్ళాలి..
3. కుక్కల కళ్ళల్లో కళ్ళు పెట్టి చూస్తే వాటికి కాలుద్ది. ఎప్పుడూ చూడమాకండి. (కంటి చూపుతో కుక్కల మనసు మార్చెయ్యడానికి మనం నరసింహ నాయుడు సినిమా లో బాలయ్యబాబులం కాము కదా .)
4. పడుకున్న కుక్కల తోకపట్టుకు లాగడం, చెవిలో నీళ్ళెయ్యడం, ఊరుకున్న కుక్క ని రాయిచ్చి కొట్టడం లాటీ తింగరి చిన్నెలు చెయ్యకూడదు.
5. (ఇది బెంగళూర్ వాసులకి) అర్ధరాత్రుళ్ళు ఆఫీస్ నుండి ఇంటికి వెళ్ళేటపుడు, " ఆ సందులోకి అంత దూరం బండీ పోదూ..ఇది డెడ్ ఎండ్ సార్... కార్ యూ టర్న్ తీసుకోడానికి అవ్వదూ..ప్లీజ్ అండర్ స్టాండ్" అని క్యాబ్ డ్రైవర్ కాళ్లా వేళ్ళా పడీ కన్నీళ్ళెట్టుకున్నా,కన్నడా లో బూతులు తిట్టుకున్నా, గెడ్డం పట్టుకొని బతిమాలుకున్నా.. ముక్కు చీది మూలుగుతున్నా, కరిగిపోయో , భయపడీపోయో.. దిగి నడిచి వెళ్ళడానికి సిద్దపడీతే.. కాసేపయ్యాక అదే రూట్లో ఆంబులెన్స్ లో పడుకొని వెళతారు. గుర్తుంచుకోండీ.
ఇక్కడికొచ్చిన కొత్తలో పెద్దలు చెప్పగా విన్నాను (బ్లాగుల్లో చదివాను అనుకుంటా..) ..." బెంగుళూర్ లో కళ్ళు మూసుకొని ఒక రాయి విసిరితే అది ఖచ్చితంగా కుక్క కి కానీ, సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్ కి కానీ తగులుతుంది " అనీ. అది నిజమే. ప్రపంచం లో కుక్కలు ఎక్కువగా ఉన్న నగరం ఏది? అంటే "Bangalore" అని బల్లగుద్దీ మరీ బుకాయించేస్తాను. నడిచే వాళ్లవెనుకా, పరిగెట్టే వాళ్ళవెనుకా పడే కుక్కల్ని మా వూళ్ళో చూసాను గానీ... టూ వీలర్ లనీ, కార్లనీ చేజ్ చేసి జాతర చేసుకునే జాగిలాలని ఇక్కడ మాత్రమే చూశాను.
పగలంతా చక్క్గగా నిద్రపోయి, ఆంధ్రా స్టైల్ హొటళ్ళ దగ్గర మూడు పూట్లా మెక్కీ, తిన్నదరక్క నిశీధివేళ లో నిత్యం నికృష్టం గా అరుస్తూ, అంతర్ కాలనీ శునకాల యుద్ధం లో అలుపెరగ కుండా అరిచి మన నిద్ర చెడగొట్టే ఈ కుత్తే ల కౌంట్ తగ్గించడాన్ని వ్యతిరేకించే... నీచ్, కమీనే, కుత్తేగాళ్ళని కుదిర్తే కొత్తేం మీద పీకి, వీలయితే వాటిచేత కరిపించీ బొడ్డు చుట్టూ పద్నాలుగు ఇంజక్షన్ లు చెయ్యించాలని డిమాండ్ చేస్తున్నా.
ఎందుకంటే రోజూ నా పరిస్థితి ఇలా ఉంది.. ;(
రక్త సిక్త వర్ణమైన తరతరాల శునక చరిత్రా.... శునక..శునక..శునక శునక శునక
ఆధిపత్య పోరు కొరకు సాగుతున్న శునక చరిత్రా...శునక..శునక..శునక శునక శునక
తుది లేనిది ఈ సమరం.. చీకటీ పడితే చావుభయం..
బతికేందుకు ఈ సమరం .. వెనకాలే ఓ సైన్యమ్..
ఇంతే సంగతులు,
చిత్తగించవలెను.
