నా చదువు - చాకిరేవు

నా ఎలిమెంటరీ స్కూల్ చదువంతా దాదాపుగా గంటకి గ్రాము లెక్కన మెంటలెక్కే పరిస్థితుల్లో సా....గింది.
నా  బై బర్త్  మా నాన్నగారు స్కూల్ టీచర్ అవ్వటం తో నాకు ఇంటికీ, స్కూలు కీ పెద్దగా తేడా తెలిసేది కాదు.

స్కూల్ లో నాన్న, మిగిలిన పిల్లలందరి ముందూ రన్ వే మీద లాండవుతున్న  విమానాన్ని తలపించేటట్టూ, వీపు మీద అరిచేత్తో డీటీయెస్ ఎఫెక్ట్ తో తగు మోతాదు ఘర్షణ తో అంటించేస్తుంటే, 

 ఇంటికొచ్చాక మా అమ్మ టొక్కూటొక్కూ  నెత్తిమీద మొట్టికాయలు మొట్టేసేది. స్కూల్ లో నా పరిస్థితి అద్దంలో ఐస్క్రీం చూపించీ, కరిగిపోకముందే చప్పరించ మన్నట్టే ఉండేది. ఎలాగంటారా? నేను ఒకటో తరగతి చదివేటప్పుడు నా ప్లేసు మా నాన్న గారి కుర్చీ పక్కనే స్టూడెంట్స్ కి అభిముఖంగా "నిండు చందురుడు ఒక వైపూ.. చుక్కలు ఒక వైపు.. నేను ఒక్కడిని ఒకవైపూ..లోకం ఒకవైపూ" అన్నట్టూ ఉండేది.

ఎదుటివాడితో మాట్లాడ్డానికి లేదు. పక్కోడితో పోట్లాడ్డానికి లేదు. జారబడ్డానికి గోడ ఉంది కదా అని కూసింత కునుకు తీద్దామన్నా కంటికి కనిపించని వేగం తో వచ్చే నాన్నారి చెయ్యి నా కొత్తెం తో అనుసంధానమయ్యేది. సూక్ష్మ మండలం లో విహరిస్తున్న నా అంతరాత్మ ఆగమేఘాలమీద ఎగిరొచ్చి ఆగేది. ఆ పై క్లాస్ రూం దద్దరిల్లేలా లక్ష్మీ బాంబులు పేలినట్టూ సౌండ్స్ వచ్చేవి. 

"వాళ్ళబ్బాయ్ సంగతే ఇలా ఉంటే మన సంగతేటబ్బాయ్?" అని సైలెంటయ్యిపోయి భయం, జాలీ మిక్సయిన ఫీలింగ్ తో మూగనోము నోచేవారు పిల్లకాయలు. 

ఒకడేడుస్తుంటే, అది వంద మంది చూస్తుంటే, ఆ ఒక్కడూ మీరే అయితే ఆ ఫీలింగ్ ఎలా ఉంటాదో తెలుసా?

మహేష్ బాబు చూపులు ఇలియానా వీపు కి గుచ్చుకున్నట్టూ, సానుభూతి చూపులు ఒళ్ళంతా పచ్చిగా  గుచ్చుకుంటే కలిగే మంట, అప్పుడే తగిలిన దెబ్బ మీద అయొడీన్ పోసినట్టూ ఉంటాదంట.[రాజ్ కుమారుని ఉవాచ]

ఇలాంటి పగబట్టిన పరిస్థితుల మధ్య నేను ఒకటో తరగతి మొదటి తరగతి లో పాసయ్యాను. హమ్మయ్యా.... హాలీడేస్...! అనుకునే లోపలే వేసవి లో సెకండ్ క్లాస్ కి స్పెషల్ క్లాసులు మొదలయ్యాయి మా ఇంట్లో..! ఏటనుకుంటున్నారూ? ఎక్కాలు ఇరవైల వరకూ అప్పజెప్పాలి. పై నుండి కిందకీ కింద నుండి పైకీ. అది గాక మధ్యలో ఏది అడిగితే అది చెప్పాలి. సూపర్ మేన్ కి కూడా సాధ్యం కాని ఫీట్లివి. బాలయ్య బాబు కూడా పడకూడని పాట్లివి.

**********************************************************************************

ముదిరిన ఎండలు చెదిరిపోయాయి. మధించబడిన మేఘాలు వర్షించాయి. ఎండిన చెరువులు నిండాయి.(నాకేటీ కపిత్వం ఇలా తన్నుకొచ్చేస్తుందీ?) 

లోకం లో ఇన్ని మార్పులు జరిగినప్పుడు నా జీవితం లో జరగవా??????????  జరిగాయి.

నేను రెండో తరగతి కి ప్రమోటయ్యాను. కానీ అదే క్లాస్ రూం లో నా పక్కనే కుర్చీలో నాన్నగారు. నా ఎదురుగా కొత్తగా జాయినయ్యిన ఒకటో తరగతి పిల్లకాయలు...! పక్కగది లో నా క్ల్సాస్ మెట్స్. (టూ... బ్యాడ్ కదా? సో... సాడ్ కదా? )   

పరీక్షల టైం లో మాత్రమే నా క్లాస్మేట్స్ అందరినీ చూసీ, పరీక్ష రాసేసీ, ఎగ్జాం అయిపోయిన ఆనందం లో అందరూ ఇళ్ళకి పోతుంటే , నేను మాత్రం జిడ్డు కారుతున్న మట్టిమొహం వేసుకుని మళ్ళీ నా క్లాస్ కి అఘోరించేవాడిని. తప్పదూ... అది నాన్నగారి కమాండ్.

 క్లాస్ ఒక్కటే అయినా, రూములు వేరయినా , ఇంటర్వెల్ లో ఆడుకోడానికి మాత్రమే స్కూల్ కెళ్లడానికి ఇష్టపడే  నాకు  కఠారి భాను ప్రసాదూ, చలపాకల వీరభద్రం, గంటా వీరబాబూ, రామోజి రాజా, పైడిపాల రమేషూ, గెడ్డమూరి నాగేశ్వర్రావులు టూత్ బ్రష్షూ -టంగ్ క్లీనరూ, సిగరెట్టూ-అగ్గిపెట్టే, అరిటి పండూ - అగరుబత్తీ,  జ్వరమూ-జలుబూ, కఫం-దగ్గూ, గజ్జీ-దురదల్లాగా  క్లో....జు ఫ్రెండ్సయ్యి పోయారు. అప్పట్లో హాజరు పట్టీ (అదేనండీ అటెండన్స్ రిజిస్టర్) లో మా నాన్న గారు షార్ట్ కట్స్ వాడకుండా ఇంటి పేరూ, పూర్తి పేరూ రాసీ, అలాగే పిలుస్తూ ఉండటం తో మాకూ అలాగే అలవాటయి పోయాయి. ఇంటి పేరు తగిలిస్తే గానీ వాళ్లని తలచినట్టుండదు నాకు. వాళ్లని తలచుకోగానే నా మొహం అప్పుడే కొన్న స్టీలు బిందె లాగా మెరిసిపోతుంది. ;)

పై లిస్ట్ లో గెడ్డమూరి నాగేశ్వర్రావు నాకు సీనియరే అయినాగానీ, వాళ్ళిల్లు మా ఇంటి పక్కనే అవ్వటం తో ట్యూషన్కని మా ఇంటికి తగిలేసేవాడు వాళ్ల నాన్న. వాడు కూడా క్రమం తప్పకుండా రోజూ మా ఇంటికొస్తూ, కాపీరైటింగ్ బుక్ లో అచ్చుతప్పులు రాస్తూ మా నాన్న చేతిలో తన్నులు తినేసీ, కొట్టకుండానే కింద పడిపోయీ, గతి తప్పిన శృతి లో  రాగాలు తీస్తుండేవాడు.  

ఇలా గులకరాళ్ల మీద మోకాళ్ళ నడకలా సాగుతున్న నా జీవితం లోకి మొదటి సారిగా "ఎగ్జామ్స్" ఎంటరయ్యాయి. 

అప్పట్లో ఫస్ట్ క్లాస్ కి, ఇప్పటి లాగా ఐయేయస్ రేంజ్ లో ఎగ్జాంస్ ఏం ఉండేవి కాదు కదా..! కానీ రెండో తరగతికొచ్చాక, మూడు నెలలు గడిచాకా హఠాత్తుగా... రేపు మీకు "తెలుగు పరీక్ష" అని అనౌన్స్ మెంట్ వచ్చింది సాయంకాలం జనగణమన టైం లో.

అది విన్న నా గుండె గుభేల్ మన్నాది.
"అంటే ఏంటండీ?" అన్నాడు భద్రం.

ప్రసాద్ గాడు గజ గజా వొణికేస్తున్నాడు.

రమేష్ గాడు కళ్ళు తిరిగి పడిపోయాడు.

వీరబాబు గాడు.. ."మేష్టారండీ.. అర్జెంటండీ..!" అన్నాడు వాడికి తోచిన వేళ్ళు చూపించి.

"పరీక్ష ఇప్పుడు కాదురా.. రేపు" అన్నారు సూర్యనారాయణ మేష్టారు.

"అప్పిడి దాకా ఉండలేనండీ" అనేసి పర్మిషన్ కోసం చూడకుండా బయటకి పరిగెట్టేడు. ఆ రాత్రికే ఆడికి జొరం కూడా వచ్చింది.

ఆ మరుసటి రోజు......  మేష్టారు చెప్పినట్టు ఎగ్జాం పేపర్ మీద అందరం పేరు రాసి, నంబర్ వేశాం. ఇప్పుడు ప్రశ్న జాగ్రత్తగా చదువుకొని జవాబులు  మీరే రాస్కోండ్రా అని చెప్పేసేసీ ఆయన పేపర్ చదువుకోటం లో మునిగిపోయారు.

నేను చక చకా రాసేసీ " ఓస్... ఇంతేనా... ఎగ్జాం అంటే?" అనుకొని చక్కా ఇంటికి పోయాను. 

ఆ మర్నాడు పేపర్లు కరెక్ట్ చేసిన మా మాష్టారు చేత్తో పేపర్ల కట్ట పట్టుకొనీ, క్లాస్ రూం అని కూడా చూడకుండా కిందపడి దొర్లి నవ్వుతున్నారు. 

"ఏమయ్యింది మాష్టారూ?" అని మా నాన్న అడిగితే కట్ట చేతిలో పెట్టి, అలాగే దొర్లుకుంటూ స్టాఫ్ రూం కి వెళ్ళిపోయారు.

పేపర్లు చూసిన మా నాన్న ఇదిగో కొంచేం అటూ ఇటుగా ఈ ఎక్స్ప్రెషన్ ఇచ్చారు.

విష్యం ఏమిటంటే... 

"మీ నాన్న గారి పేరేమిటీ?" అన్న ప్రశ్న కి నేను మా నాన్న పేరు రాస్తే క్లాస్ మొత్తం నా ఆన్సర్ ని కాపీ కొట్టారు. :) :)  [ఈ సంగతి ఇప్పటికీ చెప్పుకుని నవ్వుకుంటారు మా ఇంట్లో]

*****************************************************************************************

ఎగ్జామ్స్ ని తెలుగు లో "పరీక్షలు" అని అంత బలం గా ఎందుకంటారో తెలుసా మీకూ? నాకు బాగా తెలుసు. మీకు చెప్తాను వినండి.

నేను పరీక్ష రాసేటప్పుడు ఏమన్నా తప్పులు రాస్తే డిప్పకాయలూ, టెంకి జెల్లలూ, వేడి వేడి అట్లూ,  పెఢేల్ పెఢేల్ మని పడేవి. ఎందుకు పడేవో తెలిసేది కాదు ఆ టైం లో.

అదే రోజు సాయంకాలం ఇంట్లో పేపర్ కరెక్ట్ చేసేటప్పుడు ఒక్కో  తప్పుడు జవాబుకీ ఒక్కొక్కటి చొప్పున తినేవాడిని. (దీన్నే కర్మ అంటారు మాష్టారూ..!)

మర్నాడు పేపర్స్ ఇచ్చేటప్పుడు అందరితో పాటూ ఫ్రెష్ గా ఇంకో డోసు. (మరే.. అందరి నెత్తి మీదా సుడి ఉంటే నా నెత్తి మీద వట్రసుడి కదా మరి.)

*****************************************************************************************

ఈ చాదస్తపు చదువుల టెన్షన్లని కాసేపు పక్కనెడితే, అప్పట్లో నేను ఎంజాయ్ చేసినట్టూ ఇంకెవ్వరూ చెయ్యలేదేమో అనిపిస్తాది. ఎన్నని చెప్పనూ? 

మా గ్యాంగ్ అంతా ఆకుపచ్చని తమలపాకు తోటల్లో తిరిగీ, చల్ల చల్లని కొబ్బరి బొండాలు తాగిన మద్యాహ్నాలవి.

ఏటి ఒడ్డున సరుగుడు తోటల్లో ఏరుకొచ్చిన పల్లేరు కాయలూ, గచ్చ కాయలూ  ( గచ్చ కాయలు గచ్చు మీద నూరీ ఒంటికి తగిలిస్తే సుర్ర్ర్ర్ మంటాది. స్కూల్ లో ఫుల్ టైం పాస్ )

ఉసిరితోటల్లో గుత్తులు గుత్తులు గా కోసుకొచ్చిన ఉసిరికాయలు.. ఆ ఉసిరికాయల్ని ఉప్పు + కారం కలిపిన నీళ్ళ లో ఊరబెట్టీ, ఊరేలోపుగానే ఊదేసిన గొప్ప రోజులవి.

సైకిల్ టైర్, పుల్లముక్క పట్టుకొని ఊరంతా బలాదూర్ తిరిగిన మండే ఎండల్ని లెక్కపెట్టని వేసవులవి.

సైకిల్ మీద ఐస్ బాక్స్ తో వచ్చే కృష్ణ దగ్గర ఐస్ కొనుక్కొని తినక పోతేగానీ గడవని రోజులవి.

ఇంట్లో తెలియకుండా జుట్టు తడవకుండా ఏట్లో స్నానం చేసొచ్చిన తిరిగిరాని గొప్ప సాయంకాలాలవి.

క్లాస్ లో ఎవ్వరి దగ్గరా లేని లేపాక్షి నోట్ పుస్తకాలు నా దగ్గర ఉన్నాగానీ, "కాగితాల ఆట" లో గెలిచిన కాగితాలతో  పుస్తకం కుట్టుకుని మురిసి పోయిన మరపురాని రోజులవి. 

జీడిమామిడి తోటలూ, బత్తాయి తోటలూ, సపోటా తోటలూ ఒకటా రెండా? ఎక్కని చెట్టులేదు, కోయని కాయ లేదూ, తిని పారెయ్యని పండు లేదు.
ఊళ్ళో టైర్ దొర్లించుకుంటూ పోతుంటే.. "ఓ.. మేష్టోరి బుజ్జీ..!" అని ఇంట్లోకి ఎవరెవరో పిలిచేవారు. పిలిచిన వాళ్ళ ఇంటికెళ్ళిపోయి, పెట్టినవి తినేసీ, నచ్చినవి జేబులో పెట్టుకొని "టాటా అత్తా" అనేసి బండెక్కి(అదే.. సైకిల్ టైర్) బయలుదేరేవాడిని.

బేసిగ్గా నాకు చదువంటే పెద్ద ఇంట్రెస్ట్ లేకపోవటం తో (ఈ కూడికలూ, తీసివేతలూ ఎక్కాలూ, లెక్కలూ, గుణకారాలు, వికారాలూ ఎవణ్ణి ఉద్ధరించడానికో ఎంత  థింకినా, తినికినా అర్ధమయ్యేది కాదు) నా టైం ఎక్కువగా ఇలాగే స్పెండ్ చేసేవాడిని.

అలాంటి ఆ పార్ట్ టైం స్వర్ణయుగం లో... ఇంకో సంవత్సరం గడిచింది.... నేనిప్పుడు మూడో తరగతి.

నా ఎదురుగా... ఆ ఏడాది కొత్తగా జాయినయ్యిన ఒకటో తరగతి పిల్లలున్నారు... 

(*&(*&($ర్ (*$)*#@)$*)*#@

(*&(*&($ర్ (*$)*#@)$*)*#@

(*&(*&($ర్ (*$)*#@)$*)*#@

మరో సంవత్సరం గడిచింది..... ప్చ్.. అబ్బే.... పెద్ద మార్పులేం లేవు..!

కానీ ఆ తరువాతి సంవత్సరం మాత్రం పెనుమార్పు సంభవించింది. మా నాన్నగారికి ట్రాన్స్ఫర్ అయ్యింది. పుట్టి పెరిగిన ఊరినీ, ప్రాణం గా చూసుకునే స్నేహితులనీ, "మా సొంత నానమ్మ ఈవిడే" అని అపోహ పడేంత గొప్పగా నన్ను చూసుకున్న మా నానమ్మనీ (మా ఇంటి ఓనరు) వదిలేయాల్సి వచ్చింది.

కొత్త ఊరు.. కొత్త స్కూల్... కొత్త టీచర్... ఆ టీచర్ ఎవరో కాదు కొత్తగా గవర్నమెంట్ టీచర్ గా  జాయినయ్యిన మా మాతృదేవత.(నా దరిద్రం మీకు తెలియనిది కాదు).

మా నాన్న కొడితే సౌండెక్కువా, స్టామెనా తక్కువ. కానీ మా మాతాశ్రీ అలాక్కాదు. బాడీలోని బలమంతా పిడికిలి లోకి తీసుకొచ్చీ శక్తి వంచన లేకుండా సౌండ్ రాకుండా మొట్టే మొట్టికాయలు భరించటం చాలా కష్టం అయిపోయేది.

ఇదే ముక్క మా చిన్నమాయ కి చెప్తే.. "నన్నుమాత్రం వదిలిందనుకున్నావా? నా సంగతి వదిలెయ్. మీ పెదమాయని అయితే డిగ్రీలో కూడా డింగూ డింగూ మొట్టేసేది" అనేసేడు.

"మరి పెదమాయ ఊరుకునేవాడా?" అడిగాన్నేను.

"లేదులే.. జండూబామ్ రాసుకునేవాడు" అనేసీ "నువ్ మన ఇంటికొచ్చెయ్యరా... ఇక్కడుండి చదువుకుందువూ గానీ" అని సలహా ఇచ్చాడు. ఈ సలహా తలనొప్పికి సారిడన్ పని చేసినట్టూ పనిచేసింది నా మీద.

ఆరునెలలు గడిచాక స్కూల్ నచ్చలేదనీ, లెక్కల మాష్టారికి ఎక్కాలు కూడా రావనీ, నూకరత్నం మ్యాడమ్ స్కూల్ కి సరిగ్గా రావటం లేదనీ, అమ్మమ్మా వాళ్ళింటికెళ్ళి చదువుకుంటాననీ గోలెట్టాను(అక్కడ మా వాళ్ళిద్దరూ ఉండరని నా ఎదవయిడియా..). అయిష్టంగా నాన్న పంపించారు. నా కొత్త టీచర్ వేరెవరో కాదు సాక్షాత్తూ కటకటాల రుద్రయ్య అయిన మా "తాతయ్య".

మా నాన్న దగ్గర చదూకోటం కాలిన పెణం మీద కాలుపెట్టడం లాంటిదనీ, మా తాతయ్య దగ్గర చదూకోటం రగులుతున్న నిప్పుల కుంపటి మీద కూర్చోటం లాంటిదనీ అనుభవం మీద అర్ధం చేసుకున్నాను.

నా తలరాత మారటం లేదని తేదీ మారకుండా ఉంటాదా? కాలం ఆగకుండా ఉంటాదా?

నెక్స్ట్ ఇయర్ హై స్కూల్ లో అడుగుపెట్టాను. మళ్ళీ కొత్త స్కూల్.. కానీ అమ్మ వేరే స్కూల్ లో, నాన్న వేరే ఊళ్ళో. నేను ఉచిత పక్షిని (ఫ్రీ బర్డ్).  ఎడారిలో ఒయాసిస్సు మాత్రమే చూసినోడికి మహాసముద్రాన్ని చూసినప్పుడు కలిగే ఆనందం అది. పాత అప్పుల వడ్డీ కట్టడానికి కొత్త అప్పు పుట్టినప్పుడు కలిగే సంతోషం అది.

ఇక్కడే... ఫణిగాడూ, అనిల్ గాడూ, ఒన్ & ఓన్లీ అప్పల్రాజు గాడూ జిగిడీ దోస్తులయ్యారు. వీళ్ల గురించి ఒక ఐడియా రావాలీ అంటే... ఇక్కడ చూడండీ...

 సినిమా పోస్టర్ కి మైదా పిండి లాగా, చిరిగిన కాగితానికి తుమ్మ జిగురు లాగా , చితికిన నా జీవితాన్ని చిత్తడి చేయడానికి నన్ను అతుక్కున్న అప్పలరాజు గాడూ, వాడి లీలలూ... వగైరా వగైరా

"అప్పిగాడి ఆగడాలు" ఇప్పుడు కాదు వచ్చే సంవత్సరం లో... !

--------------------------------------------***--------------------------------------------

మిత్రులందరికీ  నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు. మీరందరూ న్యూ ఇయర్ వేడుకలని ఇంత ఉత్సాహం తో జరుపుకోవాలనీ..

మీ కోరికలన్నీ ఈ రేంజ్లో  నెరవేరాలనీ కోరుకుంటూ..